Na terenie Gdańska znajduje się pewna niecodzienna atrakcja, która jest często pomijana przez turystów. Chodzi tu o podziemny rezerwuar wody Stara Orunia, który ma już 150 lat i jest domem dla największej populacji nietoperzy w całym regionie Pomorza. Wizyta w tym miejscu to jak podróż w czasie, przenosząca nas do zupełnie innej epoki. Ten historyczny zbiornik można odwiedzić jako część Gdańskiego Szlaku Wodociągowego, na który składają się również ponad stuletni zbiornik wody Stary Sobieski, znany z efektu echa, oraz nowoczesny zbiornik wody Kazimierz.
Dokumenty historyczne świadczą o tym, że pierwsza sieć wodociągowa w Gdańsku została utworzona już w XIV wieku. Zbudowana została ona z drewnianych rur, które były połączone z kanałem Raduni. Niestety, jakość dostarczanej w ten sposób wody była daleka od idealnej, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że mieszkańcy miasta pobierali ją z publicznie dostępnych zbiorników.
W XIX wieku doszło jednak do znaczącego przełomu w dziedzinie gdańskiej infrastruktury wodociągowej. To właśnie wtedy nadburmistrz Leopold Winter zaprosił do współpracy renomowanego inżyniera Eduarda Wiebe. Wiebe opracował nowatorski na ówczesną skalę europejską plan sieci kanalizacyjnej i wodociągowej, który przyczynił się do znacznego ulepszenia jakości dostarczanej mieszkańcom wody.